Ook volwassenen!
Deze website is gewijd aan passend onderwijs voor hoogbegaafde kinderen. En helaas is het nog steeds nodig om hier aandacht voor te vragen. Als je al jong passend begeleid wordt heb je daar je hele leven plezier van (zie onderstaande brief), maar het omgekeerde is ook het geval: word je niet goed opgevangen dan kun je daar je hele leven last van hebben. Maar gelukkig is er ook voor mensen die pas op volwassen leeftijd ontdekken dat ze hoogbegaafd zijn passende coaching te vinden. Een mooi voorbeeld is Adrienne van den Bosch. Zij schreef het boek met de intrigerende titel: "Nooit meer ruzie met je baas". In bovenstaande podcast vertelt zij daarover het nodige. Eén van de eerste zaken die zij aanroert is: leer jezelf kennen. En dat is nu precies wat wij met het onderdeel "Leren leven" willen bereiken; je eigen gevoelens leren begrijpen, je reacties op het gedrag van anderen leren begrijpen en je (mis)communicatie leren begrijpen. Leren leren en leren (diep blijven) denken komen niet aan bod, maar dat is logisch omdat die verbonden zijn bij onderwijs. Eb dat hebben volwassenen dan meestal al achter de rug. De vier typen hoogbegaafden die zij ten tonele voert geven ook een weer wat andere insteek als het gaat om de verklaring van gevoelens en gedrag van hoogbegaafde mensen. Zij spreekt van: de vormer, de onderzoeker, de voorspeller en de strijder. Interessant genoeg om je in haar boeken te verdiepen. Kijk daarvoor op haar website!
Brief oud leerling
Beste (meester) Jan van Nuland,
Ik ben (naam van de schrijver weggelaten om privacy redenen). Ik weet niet of dat enige belletjes doet rinkelen maar ik wilde toch contact met u opnemen. Ik heb ongeveer 8 of 9 jaar geleden na een IQ-test het nieuws gekregen dat ik hoofdbegaafd was. In navolging daarvan werden ik en mijn ouders geïnformeerd over een Plusklas in Ravenstein waar mij zou worden geleerd om te leren leven, leren en denken. Ik ben daar ruim een jaar elke woensdag met ongelooflijk veel plezier naartoe gegaan en daarna ben ik overgestapt op de Plusklas in Boxmeer.
Ik heb daar, hoe cliché ook, oprecht leren leven, leren en denken. Voorheen had ik altijd het idee dat ik alleen stond en dat niemand mij en mijn manier van denken begreep. Ik kan moeilijk beschrijven hoe veel moeite ik daar mee heb gehad en dus ook hoe ongelooflijk veel het voor mij heeft betekend dat ik op een plek kwam waar naar mij werd geluisterd, waar men mij begreep en waar men begrip had voor mijn manier van denken. De Plusklas in Ravenstein was de eerste plek in het onderwijs waar ik me oprecht thuis voelde en u was de eerste docent bij wie ik echt honderd procent mijzelf kon zijn zonder dat daar een oordeel uit voort zou komen.
Ondertussen ben ik, hoe raar dat ook klinkt uit mijn eigen mond, zowel sociaal als cognitief ontzettend goed ontwikkeld. Ik ben zoals ieder ander. Ik ga op mijn eigen manier op in de massa terwijl ik voorheen het idee had dat ik daar kilometers vanaf stond en onmogelijk de link kon leggen. Ook heb ik het idee dat ik op school het maximale uit mijzelf weet te halen terwijl ik op de basisschool, voordat ik op de Plusklas kwam, liever een kleurplaat ging maken dan mezelf uit te dagen.
Nu ik, ondertussen bijna achttien jaar oud, terugkijk op hoe mijn schoolcarrière tot nu toe is verlopen kom ik tot de conclusie dat ik zonder de Plusklas en u als docent nooit de persoon was geworden die ik vandaag de dag ben. Zowel sociaal als cognitief heeft de Plusklas een basis voor mij gelegd waar ik nu ongelooflijk veel profijt van heb en, misschien nog wel belangrijker, nog meer profijt van zal hebben in de toekomst.
Ook kwam ik een aantal dagen geleden tot de conclusie dat ik tot vandaag u daar nooit voor heb bedankt. Dat zit mij ongelooflijk dwars en vandaar dit bericht. Ik hoop dat ik voor u een soort trofee kan zijn op, zo las ik op uw Twitter, 50 jaar onderwijs. Ik hoop dat dit verhaal nog maar het belang van uw werk aantoont en ik hoop u ook nog wat extra motivatie te geven om uw ongelooflijk belangrijke werk door te zetten om mensen zoals ik de kans te geven die ze verdienen maar nooit zullen krijgen in het reguliere onderwijssysteem.
Bedankt!